Lay out . Βest part of me , my kids , my DNA . . .

Καλησπέρα σε όλους !

Σήμερα θα σας δείξω μια σύνθεση που έφτιαξα  με την κόρη μου , την πρώτη φορά που είδε το νεογέννητο αδερφούλη της στην κλινική . Εγω περιττό να σας πώ  , πώς λύγισα κι έκλαιγα απο συγκίνηση σαν  παιδί . Κάτι που είχα καιρό να δώ την κορούλα μου , κάτι που της έκανα το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσα ως μάνα , κάτι που έβλεπα τα ματάκια της να χαζεύουν το μικροσκοπικό μωράκι και να γυαλίζουν . . .Τί να σας πώ βρε κορίτσια  . . .Απερίγραπτη χαρά και συγκίνηση . Μόλις μου ζήτησε τον μπέμπη μας να τον πάρει αγκαλιά , δεν μπόρεσα να της το αρνηθώ και ήταν τα χέρια μου που της προσέφεραν το μεγαλείο της ζωής και τον συνοδοιπόρο της στη ζωή της . Γιατί εμείς μια μέρα θα φύγουμε δυστυχώς και αυτά θα μείνουν πίσω ώς συνέχειά μας και ώς Dna μας.Με αυτή τη σύνθεση θα πάρω μέρος στην πρόκληση του Νοεμβρίου του  /http://scrapsnpiecesgr.blogspot.gr/  

με θέμα ...

 

Χωρίς τα παιδιά μου , τί είμαι ; Τίποτα τελικά .

Επίσης θα λάβω μέρος και στην πρόκληση του 13 arts με θέμα

Good evening my friends . This is my page for the challenge of 13 arts blog number 24 . Here are my two kids on their first meet in hospital  ,  where i gave birth to  my little son . It was very emotionable moment , and i couldn't stop crying . I still remember my daughters eyes , looking her tiny brother while keeping him in her hands .So the best part of me is . . . my kids ,  my DNA which will  be continued to this world , when i 'm gone.

Kαι οι φωτό λοιπόν . . . Αnd the page . . .

 

Και μερικά κοντινά . 

 And some close ups . . .

 Και journaling . . .

 

 Εδώ να σας πώ , πώς το χαρτί πίσω ήταν μια προσπάθειά μου να το φτιάξω μόνη μου στο πλαίσιο των δεκαλέπτων καθημερινής αφιέρωσης χρόνου στο χόμπυ μας .Ευχαριστώ  για το χρόνο σας .